بازیافت، دفن ارگانیک و ذخیره نهایی در ماه

بهتر است که اصلاً زباله وجود نداشته باشد.

سیستم دفع زباله آلمان با 4 تا 6 کانتینر مثال زدنی است، اما همچنان می توان آن را 100 برابر
افزایش داد. بازیافت را می توان به حدی کامل کرد که شرکت ها بتوانند تمام محصولات خود را پس
بگیرند، به عنوان مثال، یک سپرده به آنها اضافه کنند، که از آن می توان مواد اولیه قابل استفاده را
به دست آورد. یا بهتر از آن، آنها با توجه به خطوط تولید نیروها را به هم می پیوندند و بازیافت را
با هم انجام می دهند. سپس شهروندان می توانند، برای مثال، دستگاه های موسیقی، رادیو و
تلویزیون را از همه سازندگان در یک مکان بازخرید کنند.

به طور کلی، هر محصول فروخته شده باید در هر زمان از زمان تولید تا استفاده در اینترنت با
استفاده از یک کد شناسایی منحصر به فرد قابل نظارت باشد. مصرف کننده نیاز به دسترسی به تمام
اطلاعات محصول در هر زمان و فرصتی برای ارائه انتقادات و پیشنهادات برای بهبود دارد.

بازیافت زباله های آلی راین-ماین-بیو کمپوست در فرانکفورت آم ماین مثال زدنی است. آنها برای
بهبود حاصلخیزی هر خاکی کمپوست ارزشمندی تولید می کنند.
و همچنین گاز را برای تولید انرژی استخراج می کنند.

اما این به هیچ وجه در این زمینه کار نمی کند
تولید بنزین یا گازوئیل است
از غذا یا خوراک
این واقعاً گناهی شیطانی در برابر خلق است
و به خصوص با توجه به بحران گرسنگی جهانی!!!!

هر کسی که چنین کاری انجام می دهد فقط احترام همه را ندارد
گمشده قبل از خلقت و در پیشگاه خداوند،
اما یک پارامتر اساسی را نیز نقض می کند،
که پیش نیاز هر مداخله صنعتی است:
محصول تولید شده باید
سطح کیفی بالاتری نسبت به مواد اولیه دارند.
اگر نه، پس نه، ما این کار را نمی کنیم،
حتی اگر سود کوتاه مدت داشته باشد.

و هر چیزی که زندگی است، معجزه واقعی است
در این سیاره، حمایت و ترویج می کند،
از همان ابتدا کیفیت بالاتری دارد
به عنوان یک کمک فنی مرده
خود زمین در عظمتش
امکانات تولید در زیر سنگ موجود است.
و زمانی که بشریت در مورد نفت و گاز طبیعی یاد می گیرد
به عنوان احتیاط عاقلانه طبیعت مورد احترام قرار گیرد
و کم مصرف کنید
به جای اینکه با طمع درنده به آن حمله کنید،
پس از آن منابع کافی است.

عایق کاری تمام خانه ها در سراسر جهان
حتی در کشورهای گرم در برابر گرما،
از نفت فقط به عنوان ماده اولیه استفاده کنید. و دیگر روغن نمی سوزاند.
سیستماتیک تمام زباله های بیولوژیکی در سراسر جهان
فرآیند تبدیل به کمپوست و گاز،
در آنجا چه کاری می توان انجام داد،
چه ذخایر عظیم انرژی
ما می توانیم با کمی نظم و انضباط باز شویم!!!

این فناوری از Rhein-Main-BioCompost
همچنین برای معاملات رسوایی ما مناسب است
برای پایان دادن به اجساد متوفی.
چیزی که رسواکننده است عادتی است که در سرتاسر کره زمین رواج دارد.
اجساد مرده در یک محفظه مهر و موم شده
و در صورت امکان آن را در جعبه چوبی که 100 سال عمر می کند دفن کنید.

این باید فوراً ممنوع شود زیرا:
اولاً، آب تراوش آنهایی که در حال پوسیدگی یا مومیایی هستند
بدن یک آلودگی وحشتناک
از آب های زیرزمینی با سم جسد.
ثانیاً این روش دفن یک علت اصلی است
برای خون آشامی فراگیر که زمین را آزار می دهد.
چون البته افسانه های دراکولا و خون آشام ها درست است.
اگر من یک مرده را برای چندین دهه حفظ کنم،
یا مانند حاکمان باستانی قرن ها یا هزاره ها،
سپس روح بارها و بارها به بدن خود باز می گردد.
و نمی تواند در بدن جدید تناسخ پیدا کند.
اما به زندگی قدیمی خود به عنوان یک روح خون آشام بدبخت ادامه می دهد،
انرژی را از موجود زنده می مکد و آن را دستکاری می کند
در درجه اول بستگان سابق

خوشبختانه، نه تنها سوزاندن مضر برای محیط زیست یک جایگزین است، بلکه چیز بسیار بهتری
نیز وجود دارد. با استفاده از فرآیند توسعه یافته توسط یک زن نروژی، می توان جسد مرده را به
یک ماده خام ارگانیک با ارزش تبدیل کرد. پس از مرگ شما خاکستر نمی شوید، بلکه کود غنی
برای زمین و باغ می شوید. این روش به این صورت عمل می کند: جسد در نیتروژن مایع منجمد
می شود، به صورت مکانیکی خرد می شود و سپس آب با استفاده از خشک کردن انجمادی از مواد
خارج می شود. گرانول های تمام شده بی بو هستند و به راحتی می توان آنها را به کارخانه کمپوست
ارگانیک اضافه کرد.
یا البته با احترام
قبل از میل به تقوای فردی
گلهای مزار آن عزیزان
به شما کمک می کند تا سال ها رشد زیبا داشته باشید.

بازیافت بهینه سهم بسیار ارزشمندی در از بین بردن اتلاف فاجعه بار منابع است که در طول تولید و
در همه جا رخ می دهد. اتلاف منابع یک جرم صریح در قانون کیفری است. به مردم باید پاداش
هایی داده شود که دائماً، در سرتاسر جهان و در هر گوشه ای از کره زمین هر شکلی از اتلاف
منابع را از طریق اینترنت آشکار می کنند. و چه مقادیر عظیمی از با ارزش ترین مواد خام و
فلزات گرانبها را می توان از عراق و دیگر صحنه های جنگ به تنهایی به دست آورد وقتی این
جنون جنگی فرسودگی مادی و انسانی سرانجام به پایان رسید.

اما حتی اگر بتوانیم نرخ بازیافت زباله در سراسر جهان را به بیش از 90 درصد برسانیم، همیشه
زباله‌هایی باقی می‌ماند که سوخته یا نسوخته، باید انبار نهایی خود را در محل دفن زباله پیدا کند. و
باز هم بخش کوچکی از این زباله های باقیمانده باعث ایجاد مشکل بزرگی برای مردم می شود.
آنقدر با بیوسفر و حیات روی کره زمین ناسازگار است که در هیچ کجا نمی توان یک مخزن نهایی
مناسب پیدا کرد. این زباله های هسته ای بسیار پرتوزا و زباله های شیمیایی فوق سمی است.
امکانات ذخیره سازی میانی بر اساس این اصل ایجاد می شود که امیدواریم به زودی بتوان مواد را
از آنجا خارج کرد.

در آلمان، با آگاهی زیست محیطی بسیار توسعه یافته اش، این مسئله دفع حل نشده همچنان حمایت
زیادی را برای مخالفان انرژی هسته ای ایجاد می کند.
چرا مسئولین به ایده درخشانی برای دفع زباله های هسته ای نمی پردازند که با آن بتوانند یک ب
ار برای همیشه باد را از بادبان کسانی که از استفاده از انرژی هسته ای امتناع می ورزند بیرون
بیاورند؟ البته، تا زمانی که نتوانیم به همجوشی هیدروژنی روی بیاوریم، از مواد خام ارزشمند اتمی
بسیار کم استفاده خواهد شد. راکتورهای تولیدکننده سریع یک حلقه نهایی ضروری در زنجیره
استفاده از سوخت هسته‌ای هستند، اما با توجه به تغییرات آب و هوایی، چنین نیروگاه هزاره‌ای را
نمی‌توان در یک دشت با خطر سیل (کالکار) قرار داد.

با این وجود، حتی پس از تولید رآکتور سریع، زباله‌های بسیار رادیواکتیو باقی می‌ماند که دیگر
نمی‌توانند بیشتر پردازش شوند و باید دور ریخته شوند. به جایی که باید آن را به مدت n X
1,000,000، به عبارتی میلیون‌ها سال از زیست کره دور نگه داشت. هیچ کس نمی تواند برای
یک گنبد نمکی یا یک معدن تضمین کند که زباله های بسیار رادیواکتیو از طریق دو عنصر هوا و
آب به محیط زیست فرار نکنند. بدون هوا و آب، هیچ حیاتی وجود ندارد که به خطر بیفتد. هیچ جایی
روی زمین بدون هوا و آب نیست؟ جایی که فقط دو عنصر دیگر حیات یعنی سنگ و (خورشید)آتش
وجود دارد؟

اما وجود دارد، و این بخش از زمین، به لطف دوراندیشی خردمندانه‌ی آفرینش، میلیاردها سال پیش از زمین جدا شد و اکنون به عنوان یک قمر از نظر بیولوژیکی مرده، به دور آن می‌چرخد. در فاصله‌ای ۳۰ برابر قطر زمین، آیا این فاصله در آغاز هزاره سوم چیزی بیش از پرتاب سنگ نیست؟ مکانی فوق‌العاده برای تمام زباله‌های بسیار رادیواکتیو و زباله‌های شیمیایی فوق سمی که می‌توانند میلیون‌ها سال بدون هیچ مزاحمتی تابش کرده و تبخیر شوند. نه هوا، نه آب، نه زیست‌کره ای که بتواند آلوده شود. این مخزن بهینه روی قمر زمین، علاوه بر تأثیر آن بر آب‌های زمین از طریق گرانش، به ماه اهمیت ویژه دیگری نیز می‌دهد. تمام زباله‌های بسیار سمی که انسان‌ها ناگزیر تولید خواهند کرد، به راحتی می‌توانند به آنجا منتقل شوند. همه اینها یک کار عالی برای ربات‌های بدون گوشت و خون است.

بسیار مهم است که هنگام استخراج در ماه اشتباه نکنید. هرگز مواد بسیار رادیواکتیو و شیمیایی سمی
را در یک توده قرار ندهید، زیرا می تواند تحت تأثیر انرژی خورشیدی واکنش نشان دهد، منفجر
شود و به ماه آسیب برساند یا آن را از مدار خود به بیرون پرتاب کند. در عوض، همه چیز را به
خوبی گرد و غبار در سطح ماه پخش کنید. فقط به عنوان پرده ای از غبار پخش شده است، زباله ها
برای همیشه امن می مانند. اگر ترابانت در دراز مدت کمی درخشان تر بدرخشد، خوب خواهد بود.