Recycling, bio-begraafplaats en definitieve opslag op de maan

Het mooiste is als er helemaal geen afval meer geproduceerd wordt.

De Duitse afvalverwerking, met vier tot zes containers, is exemplarisch,
maar biedt nog een honderdvoudig verbeterpotentieel. Recycling kan zo
ver worden geperfectioneerd dat bedrijven al hun producten kunnen
terugnemen, oftewel statiegeld kunnen heffen, als ze recyclebare
grondstoffen kunnen terugwinnen. Of beter nog, ze zouden per
productcategorie hun krachten kunnen bundelen en de recycling
gezamenlijk kunnen beheren. Burgers zouden dan bijvoorbeeld
muziek-, radio- en tv-toestellen van alle fabrikanten op dezelfde
locatie kunnen inwisselen.

Over het algemeen moet elk verkocht product te allen tijde online
traceerbaar zijn, van productie tot afvoer, met behulp van een unieke
identificatiecode. Consumenten moeten te allen tijde toegang hebben
tot alle productinformatie en de mogelijkheid hebben om kritiek en
suggesties voor verbetering te uiten.

De recyclinginstallatie voor organisch afval van Rhein-Main-BioKompost
in Frankfurt am Main is exemplarisch. Ze produceren waardevolle
compost om de bodemvruchtbaarheid te verbeteren. Ze winnen ook gas
voor energieopwekking.

Wat in deze context echter absoluut onaanvaardbaar is, is de productie
van benzine of diesel uit voedsel of veevoer.
Dat is werkelijk een vreselijke zonde tegen de schepping, en nog meer
in het licht van de wereldwijde hongersnood !!!!

Iedereen die zoiets doet, heeft niet alleen alle respect voor de
schepping en voor God verloren, maar schendt ook een fundamentele
parameter die een voorwaarde is voor elke industriële interventie: het
geproduceerde product moet van hogere kwaliteit zijn dan de grondstof.
Zo niet, dan doen we het niet, zelfs niet als het op korte termijn winst
oplevert.

En alles wat het leven ondersteunt en bevordert, het
ware wonder op deze planeet,
is inherent van hogere kwaliteit
dan een dode, technische substantie.
De aarde zelf voorziet hier ook in met haar
enorme productiefaciliteiten onder de rotsen.
En als de mensheid leert olie en aardgas te respecteren
als de wijze voorziening van de natuur
en er spaarzaam mee om te gaan
in plaats van ze met roofzuchtige hebzucht te plunderen,
dan zullen de reserves voldoende zijn.

Isoleer wereldwijd alle huizen, ook in warme landen, tegen de hitte,
gebruik aardolie alleen nog als grondstof en verbrand het niet meer,
verwerk wereldwijd systematisch al het organische afval tot compost en
gas, wat is er allemaal mogelijk, welke gigantische energiereserves
kunnen we aanboren met een beetje discipline!!!

Deze technologie van Rhein-Main-BioKompost
is ook bij uitstek geschikt om een einde te maken
aan onze schandalige behandeling
van de lichamen van overledenen.
De wijdverbreide gewoonte om doden te begraven in een
hermetisch afgesloten houten kist, die idealiter ontworpen
is om 100 jaar mee te gaan, is schandalig.
Dit moet onmiddellijk verboden worden omdat: ten eerste het weglekken
van ontbindende of mummificerende lichamen resulteert in een
gruwelijke verontreiniging van het grondwater met lijkengif. Ten tweede
is deze begraafmethode een belangrijke oorzaak van het wijdverbreide
vampirisme dat de aarde teistert. Want natuurlijk hebben de fabels van
Dracula en de vampieren gelijk. Als ik een overleden lichaam
decennialang bewaar, of, zoals bij de oude heersers, eeuwen of
millennia, wordt de ziel herhaaldelijk teruggetrokken naar zijn lichaam,
niet in staat om te reïncarneren in een nieuw lichaam, maar zijn oude
leven voortzettend als een ongelukkige vampiergeest, die energie uit de
levenden zuigt en voornamelijk voormalige familieleden manipuleert.

Gelukkig is crematie, die niet alleen schadelijk is voor het milieu, een
alternatief, maar is er ook iets veel beters. Met behulp van een proces
dat is ontwikkeld door een Noorse vrouw, kan een overledene worden
verwerkt tot een waardevolle organische grondstof. Na de dood wordt
men geen as meer, maar een rijke meststof voor land en tuin. Deze
techniek werkt als volgt: het lichaam wordt ingevroren in vloeibare
stikstof, mechanisch vermalen en vervolgens wordt het water uit het
materiaal verwijderd door middel van vriesdrogen. De afgewerkte
korrels zijn geurloos en kunnen gemakkelijk worden toegevoegd aan
een organisch composteersysteem.
Of, natuurlijk, met respect
uit de wens tot individuele eerbied
kunnen de bloemen op het graf van een dierbare
geholpen worden om jarenlang mooi te blijven groeien.

Geoptimaliseerde recycling levert een zeer waardevolle bijdrage aan het
elimineren van de catastrofale verspilling van hulpbronnen die al tijdens
de productie en overal ter wereld plaatsvindt. Grondstoffenverspilling
zou expliciet als strafbaar feit in het Wetboek van Strafrecht moeten
worden opgenomen. Mensen zouden beloond moeten worden met
bonussen voor het constant, wereldwijd en in elke uithoek van de
wereld, door elke vorm van grondstoffenverspilling via internet onder de
aandacht van het publiek te brengen. En welke enorme hoeveelheden
van de meest waardevolle grondstoffen en edelmetalen zouden er
alleen al uit Irak en andere oorlogsgebieden kunnen worden gered als
deze oorlogswaanzin van materiële en menselijke verspilling eindelijk
tot een einde komt?

Maar zelfs als we erin slagen het wereldwijde afvalrecyclingpercentage
tot ruim boven de 90% te brengen, zal er altijd restafval overblijven dat,
al dan niet verbrand, gestort moet worden. En een klein deel van dit
restafval vormt een enorm probleem voor de mensheid. Het is zo
schadelijk voor de biosfeer en het leven op aarde dat er nergens een
geschikte eindopslag te vinden is. Dit betreft het hoogradioactieve
kernafval en het ultratoxische chemische afval. Er worden tijdelijke
opslagfaciliteiten aangelegd in de hoop dat dit materiaal snel kan
worden afgevoerd.

In Duitsland, met zijn sterk ontwikkelde milieubewustzijn, blijft dit
onopgeloste probleem van afvalverwerking enorme steun krijgen van
anti-kernenergieactivisten.
Waarom komen de verantwoordelijken niet met een briljant idee voor de
verwerking van kernafval dat de anti-kernenergieactivisten definitief de
wind uit de zeilen kan nemen? Natuurlijk wordt deze waardevolle
kernenergiebron onderbenut totdat we kunnen overschakelen op waterstoffusie.
Snelle kweekreactoren vormen een onmisbare laatste
schakel in de recyclingketen van kernbrandstof, maar gezien de
klimaatverandering kan zo'n millenniumlang project niet worden
gelokaliseerd in een laagland met overstromingsrisico (Kalkar).

Desondanks blijft er, zelfs nadat de snelle kweekreactor is opgebruikt,
hoogradioactief afval over dat niet meer verwerkt kan worden en moet
worden afgevoerd. Het moet naar een plaats worden gebracht waar het
gedurende n x 1.000.000 – met andere woorden, vele miljoenen jaren –
van de biosfeer moet worden weggehouden. Niemand kan
garanderendat hoogradioactief afval uit een zoutkoepel of een mijn niet
via de twee elementen lucht en water in het milieu terechtkomt. Zonder
lucht en water is er geen leven dat in gevaar zou kunnen komen. Is er
geen plek op aarde zonder lucht en water? Een plek waar alleen de
andere twee elementen van het leven aanwezig zijn, namelijk steen en
(zonne)vuur ?

Maar het bestaat wel, en dit deel van de aarde heeft zich dankzij de
wijze vooruitziende blik van de schepping miljarden jaren geleden ervan
afgesplitst en draait er nu omheen als een biologisch dode satelliet.
Dertig keer de diameter van de aarde, is dat meer dan een steenworp
afstand aan het begin van het derde millennium? Een prachtige plek
voor al het hoogradioactieve afval en ultragiftige chemische afval, dat
daar miljoenen jaren ongestoord kan stralen en verdampen. Geen lucht
en geen water, geen biosfeer die besmet kan raken. Deze optimale
eindopslag op de satelliet van de aarde geeft de maan een tweede
grote betekenis, naast de invloed die de zwaartekracht heeft op het
water op aarde. Al het zeer giftige afval dat de mens onvermijdelijk zal
produceren, kan er gemakkelijk naartoe worden vervoerd. Perfecte taak
voor robots zonder vlees en bloed.

Het is cruciaal om geen fouten te maken bij het dumpen van afval op de
maan. Dump het zeer radioactieve en chemisch giftige afval nooit op
één hoop, aangezien het kan reageren met zonne-energie, exploderen
en de maan beschadigen of uit zijn baan drijven. Verspreid het in plaats
daarvan over de maan in een fijne, stoffige laag. Verspreid het zich
alleen als een sluier van stof, dan blijft het afval voor altijd veilig. Het
zou mooi zijn als de gloed van de maan op de lange termijn wat
helderder zou worden.