Αυτή η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση είναι η ομολογία του διεθνούς
συστήματος που ρουφάει το αίμα.

Υπάρχουν μόνο δύο επιλογές για τις τράπεζες που πιπιλίζουν αίμα:
Είτε μια παγκόσμια άτακτη κατάρρευση χρηματοπιστωτικών δομών με
την ολική απώλεια όλων των υφιστάμενων γενικών συστημάτων στο
εγγύς μέλλον, είτε μια τακτική επανεκκίνηση μετά την κατανόηση και την
εξάλειψη της δομικής αιτίας του κακού.

Για τους ανθρώπους του πλανήτη, οι δύο επιλογές είναι οι εξής:
Είτε διάλυση κρατικών και διεθνών δομών κατά το παράδειγμα της
Σομαλίας είτε μεταμόρφωση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού
συστήματος από τέρας που ρουφάει το αίμα σε βιομηχανία παροχής
υπηρεσιών.

Η μόνη δυνατή λύση σε αυτήν την τρέχουσα διεθνή χρηματοπιστωτική
κρίση δεν είναι δύσκολη, αλλά απαιτεί ακόμη πιο θαρραλέα δράση.

Είναι απαραίτητο να εξαλειφθεί ένα διαρθρωτικό σφάλμα χιλιετιών με το
οποίο οι τράπεζες και άλλοι δανειστές χρήματος έχουν προδώσει τη
δική τους λογική:

Η χρηματοδότηση είναι πάντα μια επιχείρηση με ρίσκο και γι' αυτό
υπάρχουν επιτόκια. Εάν ένας ιδιώτης ή μια ιδιωτική εταιρεία δεν μπορεί
πλέον να αντεπεξέλθει, η λύση είναι η χρεοκοπία, η εταιρεία χάνεται και
η τράπεζα μένει με τις εξασφαλίσεις για ρευστοποίηση. Και οι δύο
πλευρές έχασαν - μέχρι στιγμής τόσο άσχημα.

Η δομική καταστροφή ξεκίνησε τη στιγμή που δανείστηκαν χρήματα σε
οφειλέτες που δεν μπορούσαν να χρεοκοπήσουν: δήμους, χώρες,
κράτη και διεθνείς οργανισμούς. Για χιλιετίες, οι διεθνείς αιμοβόρες
κρατούν ομήρους πολίτες, από τους οποίους μόνο ο ολοκληρωτικός
πόλεμος με ολοκληρωτική εξόντωση φαίνεται να είναι ο δρόμος προς
την απελευθέρωση. Οι εταιρείες δημοσίου δικαίου δεν μπορούν να
δώσουν όρκο αποκάλυψης ή να υποβάλουν αίτηση πτώχευσης.

Ως εκ τούτου, τα τρέχοντα σχέδια των πολιτικών να δανειστούν
χρήματα από ορισμένες τράπεζες μέσω του κράτους για να στηρίξουν
άλλες τράπεζες ή κλάδους είναι πιθανό να επιδεινώσουν τα πράγματα
και να δημιουργήσουν μια άλλη οικονομική φούσκα στον δρόμο προς
την τελική κατάρρευση.

Για την αναδιάρθρωση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού
συστήματος, πρέπει να γίνουν μόνο δύο βασικά βήματα εάν θέλουμε να
διατηρήσουμε τις τράπεζες ως παρόχους χρηματοπιστωτικών
υπηρεσιών:

Πρώτον, αυτό το δομικό ελάττωμα του χρηματοπιστωτικού συστήματος
πρέπει να εξαλειφθεί διεθνώς, δηλαδή σε παγκόσμιο επίπεδο και
συγχρονισμένα: δάνεια μόνο σε ιδιώτες και εταιρείες, αλλά ούτε ένα
σεντ σε κράτη και άλλους δημόσιους οργανισμούς του εικονικού πολίτη.
Εάν το κράτος δεν επιτρέπεται να χρεωθεί, μπορεί να αντλήσει μόνο
από τους φόρους που εισπράττει. Αν χρειάζεται περισσότερα, πρέπει
να ζητήσει από τους πολίτες υψηλότερους φόρους ή απλά να
αποταμιεύσει.

Σήμερα, ειδικά στις φτωχές χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, η
απόλυτη εξαθλίωση του εθνικού χρέους έχει φτάσει στο αποκορύφωμά
της. Οι βιομηχανικές χώρες δανείζουν, οι διεθνείς τζογαδόροι
κερδοσκοπούν και εισπράττουν τα χρέη, και οι άνθρωποι σε αυτές τις
αναπτυσσόμενες χώρες μοχθούν μόνο για τόκους και αποπληρωμή.

Δεύτερον, η μόνη εναλλακτική λύση στην ολική παγκόσμια κατάρρευση
όλων των γενικών δομών είναι μια ειλικρινής και ριζική νέα αρχή, που
σημαίνει: Την Ημέρα X, θα πραγματοποιηθεί επαναφορά όλων των
λογαριασμών παγκοσμίως: είτε θετικοί είτε αρνητικοί, όλοι οι
λογαριασμοί θα οριστούν στο ΜΗΔΕΝ. Αυτό το μέτρο είναι μοναδικό,
αλλά θα μας σώσει τουλάχιστον για αυτή τη χιλιετία.

Όλοι οι άνθρωποι, καθώς και το περιβάλλον και η φύση, επωφελούνται
από αυτό:
Ειδικά οι χώρες του τρίτου κόσμου μπορούν να αναπνεύσουν
ανακούφιση χωρίς χρέος, δεν χρειάζεται πλέον να λεηλατούν τους
πόρους τους και το περιβάλλον τους για τους γύπες των τόκων και της
αποπληρωμής και μπορούν να κάνουν μια νέα αρχή. Χωρίς ποτέ να
αναλάβουμε ούτε ένα σεντ του εθνικού χρέους, είτε στο εσωτερικό είτε
στο εξωτερικό.
Οι άνθρωποι στις βιομηχανικές χώρες με χρέη απελευθερώνονται από
το βάρος τους και έχουν μια δίκαιη ευκαιρία για μια νέα αρχή.
Άτομα με συμβόλαια αποταμίευσης ή οικοδομικής κοινωνίας είναι
επίσης μεταξύ των νικητών, επειδή το τότε κράτος χωρίς χρέη μπορεί
εύκολα να αντικαταστήσει τις αποταμιεύσεις τους.

Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό: Όταν γίνεται επαναφορά όλων των
λογαριασμών με αυτόν τον τρόπο, δεν υπάρχουν χαμένοι μεταξύ των
ανθρώπων. Ακόμη και το διεθνές τραπεζικό σύστημα θα
απελευθερωθεί: ο αβάσταχτος ρόλος του ως παγκόσμιου τέρατος θα
διαλυθεί σε ένα διεθνές δίκτυο υπηρεσιών που εξυπηρετεί τους
ανθρώπους στο δρόμο τους προς το μέλλον και δεν τους στύβει σαν
λεμόνια ούτε τους βάζει στο μύλο επιτοκίων.

8-DEZ-2008 / 19-NOV-2011